Jazzflits over optreden Loek Dikker en band
'Er klonken veertien prachtige stukken, uitgevoerd in een losse toets – mede dankzij Pierre Courbois – met een oogverblindend kleurenpalet, door een gedreven groep. Gave muziek met klasse', schrijft Jazzflit samenvattend over het concert op 28 juni in het BIMhuis. |
|
|
|
LOEK DIKKER 80 WATERLAND ENSEMBLES
A CELEBRATION OF 65 YEAR OF MUSIC
Bezetting:
Loek Dikker (piano, composities, muzikale leiding), Leo van Oostrom (sopraansax, altsax), Jan Menu (tenorsax, baritonsax),Louk Boudesteijn (trombone), Luciën Matheeuwsen (contrabas), Pierre Courbois (slagwerk), Friedmar Hitzer (viool, violofoon), Bo van de Graaf (tenorsax).
Datum en plaats:
28 juni 2024, Bimhuis, Amsterdam.
Hij begeleidde Amerikaanse jazzlegendes en componeerde voor klassieke orkesten, muziektheater, moderne dans en film. Met zijn Waterland Sextet bracht pianist Loek Dikker een ode aan zijn g boortestad Amsterdam en speelde muziek uit het rijke oeuvre dat hij in de af- gelopen 65 jaar heeft opgebouwd.
Dikker was de eerste Nederlandse pianist en componist die een poot aan de grond kreeg in de VS. Zijn carrière was internationaal georiënteerd, maar hij bleef gehecht aan Amsterdam. Hij vierde zijn verjaardag met een ensemble dat zo’n vijftig jaar geleden een stempel drukte op de Nederlandse jazz.
Voor de pauze werd de Loek Dikker Jazzpodiumprijs uitgereikt aan Thea Pieterse en Frank Elkhuizen, die in 1969 het Leidse jazzpodium Hot House oprichtten en 43 jaar lieten draaien. De prijs, door hemzelf ingesteld en gefinancierd, is een uiting van dank aan personen die op vrijwillige basis buitengewone inspanningen hebben geleverd om de Nederlandse jazzcultuur te facili- teren.
Zelf ontving Loek Dikker uit handen van Frank Jochemsen (NJA) en Wim Essed, voormalig bassist in zijn groep, het eerste exem- plaar van de heruitgave op cd van ‘Love Cry And Super Nimbus’ van de Loek Dikker groep uit 1972, inclusief gevatte toespraak. (meer info over de cd: https://tinyurl.com/58z5envp)
Er klonken veertien prachtige stukken, uitgevoerd in een losse toets – mede dankzij Pierre Courbois – met een oogverblindend kleurenpalet, door een gedreven groep. Gave muziek met klasse. Een avond als deze is voor herhaling vatbaar en past mooi in de lijn van het vijftigjarig jubileum dat het Bimhuis in oktober gaat vieren.
Roland Huguenin
Het volledige concert is te zien op:
https://tinyurl.com/2zkx2rkp
‘The enigma of the domesticated domes-day machine resting in landscape’ gespeeld in triobezetting, schiep een sfeervolle melancholie. Vervolgens speelde het Waterland Sextet ‘The sound of R’. De indrukwekkende ideeënrijkdom van Dikker, gevat in een spannend arrangement, kwam hierin gloedvol tot uiting.
In ‘Found footage’ soleerde Friedmar Hitzer op strohviool (violofoon) in een exo- tisch stuk met een gypsy-karakter. “Dit stuk had een uitstekende titel, maar de volgende dag was alleen de ‘P’ blijven hangen en daar bleef het toen bij”, memoreerde Dikker bij de introductie van een volgend nummer. Zijn pianospel daarin bevatte alle componenten die een verhalende compositie nodig heeft: me- lodie, kleur en ritmiek. ‘Waiting for Louis’ werd opgedragen aan Louis Moholo. Het stuk begint met een spannend thema, maakt vaart en biedt weerbarstig sa- menspel à la Monk. Jan Menu speelde een stuwende solo waarin hij alle klank- kleuren van de tenorsax aansprak.
Loek Dikkers vader gaf de aanzet tot zijn muzikale rijping, door hem extra zakgeld te geven als hij goed zijn best deed op pianoles. Hij incasseerde, oogstte succes en werd ook vrijgevig.
|
